donderdag 31 oktober 2019

Fake News | Lollipop IPA


In een zolderkamer in Nowosibirsk zit Dimitri onderuitgezakt achter zijn computer.  Rond het toetsenbord staan een bord met een half opgegeten stoofschotel, een paar lege colaflessen en wat volgesnoten zakdoekjes. Zo fel en krachtig als hij op internet de trol uithangt, zo lamlendig en verveeld hangt hij hier in zijn stoel. 

Tot de verkiezingen in Amerika is er weinig te doen. De herverkiezing van Trump duurt nog meer dan een jaar en op dit moment is er weinig miscommunicatie over hem te schrijven. Om de tijd wat te doden, heeft hij een paar goede Russische recepten voor Russiancooking.ru bedacht, voor de Russische versie van de Speld zijn er wat grappige artikelen van zijn hand verschenen en hij heeft zelfs zijn moeder al gemaild. 

Als door de bliksem getroffen, schiet Dimitri rechtop, stroopt de viezige mouwen van zijn wollen trui omhoog en begint als een dolle te typen. Hij heeft het! De Amerikaanse brouwwereld moet nodig getrold worden. Amerikanen zijn tenslotte de meest goedgelovige idioten die er bestaan. En dan niet een beetje flauw allerlei brouwmythes 'debunken' zoals Brulosophy, maar echt pure flauwekul de wereld in helpen. Vol overgave begint hij te schrijven:  

In het midwesten van Amerika, bij Hazy Troll Brewing, heeft John Hughes bij een experimenteel brouwsel per ongeluk een nieuwe bierstijl uitgevonden, de Lollipop IPA.  'Ik wist toen al dat ik geschiedenis aan het schrijven was. De laatste jaren zijn allerlei IPA-variaties steeds populairder, vooral dankzij mijn creative mind.'

'Ik heb aan de wieg gestaan van Milkshake IPA's, Brut IPA's, fruit IPA's enzovoort. Vooral na de introductie van de Milkshake IPA zag ik dat er veel behoefte was aan variaties op de bittere, superhoppige IPA's. In de door mij ontwikkelde, zeer bijzondere bierstijl smelten  twee IPA spin-offs samen.Ik maakte een soort Milkshake IPA, inclusief lactose, haver, pectine en vanille, alles er op en eraan, maar het geheim is de toevoeging van een kettle sour tijdens het maischen. De eerste keer dat ik de Lollipop IPA maakte, wist ik dat ik goud in handen had. Niemand had dit ooit nog gedaan.'

'De combinatie van Milkshake IPA en kettle souring geeft de Lollipopbieren een stevig fruitig, hoppig en licht zurig karakter met veel fruitsmaken en veel zoetigheid van de lactose. Het is gewoon unlike anything else', vervolgt John zijn verhaal. 'Ik denk er nog over om de volgende batches te kleuren, blauw of roze. Het draait om de creativiteit en niet om wie de beste brouwer is, maar wie doet mij dit na?' glundert de brouwmeester.

De stijl heeft kort na de release van dit bier een ware Lollipopgekte in Amerika opgeleverd. Veel brouwerijen in zijn met het idee aan de haal gegaan en hebben er hun eigen ding van gemaakt. En ook de fantasie van veel hobbybrouwers is geprikkeld. Kijk maar eens op sites als BrewersFriend, BYO en Beer&Brewing. 

Ingrediënten

 

De moutstort van de stijl is te vergelijken met de New England IPA's. Er wordt hoofdzakelijk pale malt gebruikt aangevuld met haver, rogge of tarwe en soms wat medium gekleurde caramelmouten. Het unieke aan de stijl is dat er een kettle souring techniek wordt gebruikt om het wort na het maischen te verzuren met melkzuurbacteriën. Gewoonlijk wordt er een melkzuurbacterie geënt wanneer het ongehopte wort tot een graad of 40 is afgekoeld. Dit wordt dan 24 tot 48 uur op temperatuur gehouden en daarna tot koken gebracht. Afhankelijk van de enthoeveelheid, tijd en temperatuur daalt de pH van het wort. 

Na deze periode wordt het wort doorverwarmd tot koken en wordt de hop toegevoegd. Dit zijn vaak de nieuwere, Amerikaanse fruitige hopsoorten zoals Calypso, Citra, El Dorado, Ekuanot, etc. De hoppen worden relatief kort meegekookt, dus vanaf het laatste kwartier van het koken. En er wordt gedrooghopt zoals bij een NEIPA. 

Bij het vergisten wordt er veel fruit toegevoegd. De bieren draaien vaak om 1 fruitsoort per bier, zoals mango, kersen, papaya, frambozen, sterfruit, je kunt het zo gek niet bedenken. Fruitig, zoetig, zurig en hoppig, dat moet het zijn.  

Het recept


SG1059

Kleur 13 EBC
Bitterheid 30 IBU
6.3% alc
Totaal 18 liter
Maischwater 20 liter
Spoelwater 8 liter

73%  Viennamout     3676 g   6 EBC
23%  Havervlokken   1158 g   4 EBC
4%    Munichmout      201 g   22 EBC

25 g Simcoe 10 min
10 g Amarillo 10 min  

18 g Simcoe 5 min  
10 g Amarillo 5 min
15 g Ekuanot 5 min
15 g Calypso 5 min

36 g Ekuanot 0 min
36 g Calypso 0 min
36  g Amarillo 0 min

Lactose 400 gram
2 kg Mango
1 kg rood fruit

LALLEMAND WildBrew™ Sour Pitch - 10 g 
Gist:WLP644 Saccharomyces "bruxellensis" Trois


De proefnotitie van dit bier is hier te lezen. 

donderdag 10 oktober 2019

Barleywine lageren op Aguardiente vat


Binnenkort wordt het Aguardientevat met de Imperial Stout afgevuld. We verwachten dat het vat voor een tweede ronde geschikt is, ook omdat we er weer drank in gooien en het volgende bier een half jaar in het vat laten. 

Bij het zoeken naar een goede bierstijl en een recept voor een stevig bier, kwamen we onder andere een recept tegen in het boek met recepten van Brewdog. In dit naslagwerk zijn heel veel recepten beschreven van hun commerciële bieren. Wanneer je er doorheen bladert, krijg je direct zin om te gaan brouwen. Naast de goed verkrijgbare bieren als de Punk IPA, Dead Pony Club en 5am Saint worden ook de extremere bieren zoals de Paradox, Tokyo en Cacao Psycho genoemd en ook de eenmalige uitgaves. Als je een recept uitkiest, zul je het wel even moeten narekenen, er zitten soms wat typefouten in. Of misschien willen ze je op een dwaalspoor zetten, dat kan natuurlijk ook.
 

We waren op zoek naar een bierstijl met genoeg alcohol, omdat we dat nu eenmaal lekker vinden in combinatie met het eiken en de verouderingssmaken van zo'n bier. Een imperial stout valt af, dat zou een beetje te veel van het goede worden, die hebben we dan immers al thuis staan. We hadden de keuze uit een dubbelbock, weizenbock, barleywine, porter of andere stijlen met meer dan 8% alcohol. 

Na wat overleg is de keuze gevallen op de barleywine die Brewdog met La Pirata heeft gebrouwen, de naam is Al Adjore! volgens het boek. Het etiket zegt Al Abordaje!, dus wie het weet mag het zeggen. Dit bier doet een poging om dichtbij de smaak en mondgevoel van een Muscatelwijn te komen. Dat betekent siropig zoet, fruitig en vol. Dit poogt men te doen door allereerst de fruitige hoppen, Hallertau Blanc en Mandarina Bavaria zijn ontwikkelt voor de fruitige smaken, citrus, mandarijntjes, meloen, druiven, noem maar op. Ten tweede is de moutstort voorzien van een drietal caramouten die voor de volle body en het zoet moeten zorgen. De relatief hoge dichtheid (SG 1085) en als gevolg hoge einddichtheid zorgt hier natuurlijk ook voor. Dit wordt door een toevoeging van de zoete sinaasappelschil tijdens het maischen nog verder geaccentueert.

Aangezien het vat tussen legen en weer vullen een paar weken leeg blijft, zullen we een fles Muscatel en twee flessen Aguardiente in het vat gieten, zodat deze in het hout kan trekken en het vat niet uitdroogt. Bij het vullen wordt eerst de resterende drank uit het vat gegoten en wordt er een fles Muscatel bij gedaan.

Het recept

Hieronder is het recept voor 10 liter weergegeven.

SG 1085
Bitterheid 69IBU
Kleur 35 EBC

83.1%  Pale malt          7 EBC   3.54 kg
5.6%    Caramunich   120 EBC   0.24 kg
1.4%    CaraRed          50 EBC   0.06 kg
2.8%    Carapils          15 EBC   0.12 kg
7.0%    Kristalsuiker     1 EBC   0.30 kg

Maischen  75 min bij 65°C


Magnum                70 min 12.5 gram 10.3%az
Mandarina Bavaria 10 min    15 gram  9.3%az
Hallertau Blanc      10 min    15 gram 6.7%az

Curacao        bij maischen    10 gram




Gist US-05

De suiker is toegevoegd zodat we minder gewicht aan mout in onze brouwketel hebben, maar met wel de gewenste dichtheid.  

Ik weet niet of iemand dit gebabbel leest, maar als iemand een geniale naam heeft, graag even hieronder plaatsen. Dank u!