Mijn eerste stop was de Prael, het café naast de brouwerij om precies te zijn. Elk jaar staan daar hobbybrouwers die iets met vreemde organismen schenken.Zoals altijd een gezellige drukte met bijbehorende tropische temperatuur. Volgens mij waren er ook wat minder hobbybrouwers dan vorige jaren. Hier heb ik een bier van Mokums Mout gedronken. Het was een Belgische dubbel met Brettanomyces Bruxellensis. De smaak was prettig moutig met het Brettkarakter subtiel in de smaak verweven.
Lezingen over bier
Ieder jaar worden er heel interessante lezingen gegeven over bierstijlen, bacteriën, gisten, foodpairing, e.d.. Door middel van een reservering via Internet kon je een plek reserveren. De bekendste sprekers zoals Urbain Couteau en Chad Yakobsen waren natuurlijk binnen no-time volgeboekt. Gelukkig had ik nog een plekje gevonden bij Ulrike Genz, de brouwster van Brauerei Schneeeule in Duitsland. De brouwerij uit Berlijn is gespecialiseerd in het brouwen van Berliner Weisse bieren.
Eigenlijk spreekt het concept van een laag-alcoholisch, melkzurig bier mij niet erg aan, maar een uur bierpraat en wellicht nieuwe inzichten, is altijd leuk. De brouwer vertelde enthousiast over de brouwerij, het proces en bijkomende zaken. Er worden elke keer 2 batches gemaakt van 50 liter, waarvan er één een 'normaal' maisch- en kookproces ondergaat. Hier wordt hop toegevoegd en met biergist (S-33) vergist. De andere batch wordt na het maischen aangezet met de Lactobacillus. Er wordt niet gekookt en ook geen hop gebruikt. Na het beëindigen van de vergisting en verzuring worden de twee batches bij elkaar gebracht en op deze manier nog een tijdje gelagerd. Hoe lang deze processen duren, werd helaas niet vermeldt. Nadat dit klaar is, wordt er afgevuld in Steinieflessen en wordt er Brett toegevoegd. De Brett is volgens een bevriend expert/professor op het gebied van Berliner Weisse een essentieel onderdeel van de stijl. Commerciële voorbeelden als bijv. Berliner Kindl zijn te zuur, te eenzijdig zuur en missen het Brettkarakter totaal. De kunst is om de Brettgeur en -smaak op het juiste niveau te krijgen. Een overheersende paardendeken is niet de bedoeling. Uit hele oude exemplaren zijn stammen opgekweekt die nu ook gebruikt worden in de brouwerij, maar de B. Brux heeft de voorkeur, omdat deze subtieler is en iets minder scherpe smaken geeft. Het brouwen van een Berliner Weisse is vanwege de gewenste balans en lage alcoholpercentage lastig te brouwen. Daarnaast is de temperatuur in de vergistingsruimte lastig te controleren en loopt uiteen van 15 tot 30°C. 'Eigenlijk is lactobacillus net een vrouw, als ze iets moet doen, doet ze het niet, en andersom', aldus de (vrouwelijke) brouwer. De bieren die we geproefd hebben waren te weinig zuur of hadden te veel Brettkarakter. Een ander bier had te weinig zuur gekregen, waardoor het bier nagezuurd is. Hierbij wordt een extra batch zuurbier gemaakt en versneden met het niet zure bier. Natuurlijk waren er ook goed gelukte bieren te proeven.
Een Berliner Weisse is een mooie bierstijl. De Fransen noemden het Champagne van het Noorden. Het is fris, subtiel, interessant en doordrinkbaar. Dit biedt inspiratie om zelf ook eens zoiets te brouwen.
Tap-takeover Beer Temple
De bieren van Goose Island waren goed, met drie bieren die in het verlengde van elkaar liggen, allen saisons met een variatie. De brouwers waren aanwezig om de bieren te presenteren. Het was mooi om te zien dat ze ook echt alleen hun eigen bier dronken. Daarna was Orpheus Brewery uit Atlanta aan de beurt. De brouwer vertelde enthousiast over zijn brouwproces. De verzuring vindt plaats door het opkweken van de melkzuurbacteriën die van nature op het graan voorkomen. De bacteriecultuur wordt hergebruikt, waardoor het langdurige opkweekproces wordt voorkomen. Het beste bier was wat mij betreft de Serpent Bite, een zuur bier met drooghop van Mandarina Bavaria. Weer een geweldige versie van Carnivale Brettanomyces. Goed bier, leuke mensen en de sfeer was top.
