Proefnotitie | Zwopper Double IPA

De dame aan de andere kant van de tap neemt een goede slok, ze kijkt me aan,
knikt een keer met haar hoofd en zegt dan mompelend: 'jaaaa' of misschien wel 'tsjaa'. 'Wel apart!' Ik zeg bedankt, we proosten en ze loopt de menigte in. Niet de reactie die ik verwachtte. 

Ik had al zo mijn twijfels over dit bier, maar hoopte dat het bier nog wel wat bij zou trekken in het fust. De volgende klant is een man. Nieuwe poging: over het algemeen kunnen mannen bitter wat beter hebben. Ik vul zijn glas, hij geeft mij een munt, loopt vlot weg en neemt al wandelend een slok. Terwijl hij verderop weer aansluit bij zijn groepje, laat hij het glas rondgaan en wordt er hard gelachen. Ik kan hem niet horen, maar ik denk dat hij 'neem maar een grote slok' zegt, om daarna luid lachend het vertrokken gezicht van de proever te bestuderen. 

Dan komt er vaste afnemer van mijn brouwerij, Edwin. Bij hem moet je het wel heel gek maken om commentaar te krijgen over het bier. Hij proeft en zegt; 'Oeh, dat is wel heel bitter' en 'Was dit de bedoeling?' Zelfs van hem krijg ik het voor mijn kiezen, en dan weet je voldoende. Ik schenk mezelf ook een glas in en moet toegeven dat dit echt niet zo lekker is. Geen typische double IPA, te bitter en branderig. En, nee, dus niet de bedoeling.

De Zwopper kreeg een hoeveelheid hop voor zijn kiezen die je rustig DDH zou kunnen noemen. Wel over het algemeen traditionele Amerikaanse C- hopsoorten, Cascade, Centennial en Columbus.  Niet de substielste hoppen met veel cohumulone. Bottomline is dat het bier veel te bitter was, wat ook niet voldoende door de mout werd ondersteunt. Het drooghoppen resulteerde in een harsige, groenige hop burn. Beide euvels zijn de typische valkuilen van het brouwen van een IPA. Verder had de moutstort nog een havermout die bij het schroten al een enigszins rokerige geur verspreidde. Ondrinkbaar was het niet, maar wel mislukt.

Proefnotitie | Boten Bram - Engelse IPA

Meten is weten. Hoe meer je meet, hoe meer begrip en inzicht er ontstaat in het proces van het bierbrouwen. Met de TILT hydrometer kun je het verloop van de vergisting bepalen. Het werkingsprincipe berust op het fysisch effect van de dichtheid van het wort op de 'probe', die een bepaalde hoek aanneemt wanneer deze in het wort drijft. Hoe hoger de dichtheid, hoe schuiner de dobber drijft. De TILT is daar niet uniek in, andere aanbieders hebben dezelfde techniek. De waarden zijn indicatief, omdat er door bijvoorbeeld aangekoekt eiwit of gist de waarden kunnen afwijken. 

In onderstaande grafiek is het verloop van de vergisting van de Boten Bram te zien. Het is een relatief licht wort, die ook snel is uitvergist. Al na enkele dagen is er een sterke daling zichtbaar. Na 5-6 dagen is er een constante dichtheid van 1010 te zien. Op het laatste punt is het bier overgeheveld en 7 dagen erna is het bier op fust gezet om te carboniseren. 

In dit bier was het uitgangspunt de zelfgeteelde Bramling Crosshop. Een Engelse IPA lag daarmee natuurlijk voor de hand met zijn mooie Engelse smaak en voldoende vorraad aan hop. Omdat het lastig in te schatten is hoeveel alfazuur er in de hop zat, is er gerekend met 5% waardoor de bitterheid netjes op 35 IBU lag. Een eventuele onderschatting van het alfazuurgehalte zou dan nog steeds prima uitpakken. 

Het idee van dit bier was om een laagalcoholisch en hoppig bier te brouwen. Hiervoor is er een stevige basis in de vorm van Viennamout gebruikt, aangevuld
met wat pilsmout en carared. De smaak is moutig met hints van brood en tabak. De gist biedt een prettige, licht fruitige smaak die wat mij betreft niet direct erg Engels is, vrij clean met het accent op de mout. De hop zit voldoende in de smaak, minder in de geur. Hierin is meer de mout en gist aanwezig. De eerste slok is prettig bitter en had wellicht nog wat bitterder gekunt. De algehele hoppigheid blijft een beetje achter. We moeten de vergelijking met een Amerikaanse IPA natuurlijk niet maken, zo uitgesproken zal het nooit worden met deze hopsoort. Desalniettemin knalt het aroma van de hop er niet uit. Dit heeft waarschijnlijk te maken met het zelf telen en drogen van de hop. De bellen zijn afkomstig van een eerstejaarsplant en het drogen is ouderwets op een tafel gedaan. Niet optimaal voor de conservering van de aroma's natuurlijk. 

Uiteindelijk is dit een prima bier geworden. Volgende keer meer hop, sneller drogen en misschien combineren met een andere commerciële hopsoort.