donderdag 19 september 2019

Proefnotitie: Kveik met 5 verschillende gisten

Ik droomde dat ik een Youtuber was. Mijn enige doel in het leven was om filmpjes te produceren die maar een handjevol mensen wilde gaan zien. In elk filmpje bedacht ik een thema waar niemand ooit nog aan had gedacht. Als dit niet lukte, deed ik gewoon wat de rest ook deed, een challenge of een prank ofzo. In deze droom had ik een magische gist die je rustig kon mishandelen door te drogen en bij hoge temperatuur weg te zetten. Het maakte allemaal niet uit, er zou altijd geweldig bier uit komen. 

De intro van het filmpje was al geweldig: We gaan een wort in vijf delen splitsen waarbij elke keer een andere gist bijgevoegd ging worden. Ja, dames en heren, we gaan hier wat compleet NIEUWS doen, dit is Fucking uniek en nog nooit vertoont! Een goede Youtuber spreekt in superlatieven en er moet wel minstens 10 keer een krachtterm voorbijkomen. Als de kijkers maar niet denken dat het nergens over gaat! 
 
In het volgende shot komt het proeven aan bod. Het begint goed: het referentiebier met de Gjernes Kveikgist is echt Out-Of-This-World, dit heb jij achter jouw scherm nog nooit geproefd. Smaken van sinaasappel en exotisch fruit, een romig mondgevoel en 'juicy', hoppig. Met een orgastisch gezicht neem ik nog een slok en kijk in de camera. 'Dit is de real shit, mensen!. Thank God for Kveik'.  
 

We gaan meteen door met het tweede bier, deze is vergist met de Hornindal kveikgist. Ik vertel dat een oude farmer in Noorwegen dit mengsel van maar liefst 8 verschillende micro-organismen van generatie op generatie in handen heeft gekregen. Ik kan dat proeven, lieve kijkers, veel tropisch fruit, en geloof het of niet: een lichte champignonsmaak. Fucking lekker! 
 
Het volgende brouwsel wordt verwachtingsvol van de dop ontdaan. Het is het bier met de Framgarden gist, weliswaar geen echte kveik, maar de smaak lijkt er sterk op. Deze gist heeft volgens de experts de eigenschap om ananas, snoepjes en Riesling druivensmaken te geven.Ik zet mijn neus tegen de opening, maar wat is dit?. Dit is echt goor, de geur van infectie. Geen melkzuur of azijn, maar de geur van een vies vaatdoekje. Wat tha fack!' schreeuw ik in de camera en ik trek mijn allervieste gezicht. Met veel tegenzin neem ik een slokje het lijkt alsof ik zwavelzuur te drinken krijg. Wat is hiermee gebeurd?' roep ik, en er wordt ingezoomd op mijn verongelijkte gezicht. 

Er volgt nu een harde knip in het filmpje. Met hernieuwd enthousiasme toon ik de volgende ongelabelde fles. Het is de Simonaitis kveik met maar liefst 5 verschillende stammen gisten en bacteriën. Voorzichtig open ik de fles en als een fontein spuit het bier uit de fles, alsof het al die tijd heeft zitten wachten om deze prank met mij uit te halen. Het bier lijkt kort op een lichtzwaard van Star Wars terwijl ik opspring en naar de wasbak ren. Daar aangekomen is het flesje tot op de bodem leeggegutst. 'Zo, zagen jullie dat? Dit is niet goed!! What the.....' Het laatste beetje bier ruikt vergelijkbaar met het vorige flesje en ik neem niet de moeite om dit te proeven. 


'Het begint hier op een Russisch roulette te lijken. De laatste fles!' Voorzichtig plaats ik hem op tafel alsof het hier om een bom gaat die op scherp staat. Met het glas naast de fles, zet ik de opener tegen de kroonkurk. Een harde sis ontsnapt, maar het bier blijft in erin. Het bier ziet er goed uit, een mooie schuimkraag, iets dof en een goede kleur. Helaas duurthet niet lang tot de geur van rottigheid mijn neus binnendringt. ' Wat een teleurstelling!' Niemand interesseert het meer dat het bier met de Midtbust is vergist. Weg ermee!

'Nou dames en heren, dit was het weer voor vandaag! Vergeet niet om deze video te liken en een duimpje omhoog te geven! Bedankt voor het kijken en tot morgen!'





vrijdag 13 september 2019

Black Foam - Probiotische Stout

Een stout met melkzuurbacteriën, of een zurige smaak klinkt niet direct heel lekker. Zuur en gebrand zijn niet perse een goede combinatie. Commerciële voorbeelden zijn er echter wel. Denk hierbij aan de stout van de Dolle brouwers. Hoop Sour Porter, Amerikaanse hedendaagse voorbeelden of van vroeger de Engelse stout porters.

Deze originele Engelse 'zure' porters, of stout porters werden voorheen in houten vaten gelagerd. Aangezien er in die tijd nog nauwelijks inzicht was in bacteriën en gisten. De vaten bevatten Lactobacillus en Brettanomyces soorten die het bier langzaam zuurder en meer funky maakten. In veel gevallen kwam daar ook nog een azijnzuurbacterie bij wat het bier nog zuurder en minder lekker maakte. Om het drinkbaar te maken werd dit gelagerde bier, oftewel Old Ale, gemengd met vers bier. Hierover is veel informatie te vinden op de site van Ron Pattison.  

Met de insteek van een zurig donker bier heb ik bedacht om een stout te brouwen waar melkzuurbacteriën in zijn verwerkt. De bron van de melkzuurbacteriën is een probiotische pil. De inhoud van de pillen bevat een mengsel van melkzuurbacteriën die goed zijn voor de darmen. De inhoud van 2 pillen is in een starter gebracht en dit is 1 week laten staan. Er is niet geschud vanwege de anaerobe voorkeur van de bacterien. Na 1 week was de geur al prettig melkzuur. Dit mengsel is gebruikt voor het kettle-souring tijdens het brouwen. 

De voorbereiding



Toen ik de mout wilde gaan afwegen, kon ik niet bij mijn recept. Aangezien het recept nog vers in mijn hoofd zat, dacht ik de hoeveelheden nog uit mijn hoofd te kennen. Ongeveer 4 kilo pale mout, 250 gram chocolademout, 380 gram brown malt, etc. Dat zag er allemaal goed uit. Wat ruikt die mout toch heerlijk! Ik bedacht me dat ik nog wat oat malt van Thomas Fawcett had, dus ik wisselde 750 gram pale malt voor deze mout uit. De mout vond meteen zijn weg naar de schrootmolen en de volgende dag in de maischketel. Bij de berekening van de percentages bleken de donkere mouten toch wat bovenmaats met in totaal 15% van de moutstort. Daarbij komt ook nog eens de brown malt en dit bier lijkt gedoemd om vreselijk geroosterd zooitje te worden. In een pannetje wort naast de brouwketel was de opkweek gegoten, waarbij de temperatuur rond 40°C lag. Dit heeft ongeveer 5 uur geduurd.
 
De eerste dag van de vergisting lijkt de geur uit het waterslot op een vers gebakken brood. Na drie dagen verschijnen er geuren van melasse. Het idee om een bier te maken waarin de melkzuurbacteriën een plaats hebben, lijkt niet meer aan de orde, aangezien de (verwachte) subtiele smaak van het zuurtje nog nauwelijks zal opvallen in dit bier.
 
Dus wat nu? Een klein slokje van het bier uit de vergistingstank laat mij nog niet de moed in de schoenen zakken. De smaak is best goed, wel nog heel zoet en vol en gebrand ook. De lactobacillus lijkt toch ook wel te proeven, maar nog steeds subtiel. 
In een poging om dit bier nog drinkbaarder te maken, is er een suikerstroop gemaakt. Hiervoor is eerst 25 gram licht gebrand eiken in water gekookt voor 15 minuten. De geur doet denken aan pijptabak en leer. Na het verwijderen van het eiken is het vocht een half uur ingekookt. Deze methode schijnt gebruikt te worden om bijvoorbeeld Armagnac te kleuren en smaak te geven. In het overgebleven vocht is 400 gram suiker gevoegd. De geur van de suiker is echt heel erg lekker en past ook goed in een stout. In de stroop is een Mulato peper gevoegd, nu we toch lekker aan het experimenteren zijn. 

Nadat de suiker is vergist, zal het bier worden geheveld en minimaal 1 maand worden gewacht met bottelen. Van de melkzuurbacteriën verwacht ik niet veel meer,  maar je weet niet wat er nog gaat gebeuren natuurlijk.

Het recept


SG: 1075
Bitterheid: 42 EBU
Maischwater 18 liter
Spoelwater 5.5 liter
Kleur 128 EBC
3.1 L/kg

palemalt TF 3300g 57%
oat malt TF 700g 12%
cara150 400g 7%
cara amber 150g 3%
biscuit malt 100g 2%
brown malt 380g 7%
gebrande gerst 270g 5%
chocolate 270g 5%
carafa III 270g 5%
suikerstroop                        400g


45g 10% Admiral 45 min



dinsdag 3 september 2019

Groene Draak | Brouwen met cannabis

Alcohol is drugs, laten we eerlijk zijn. Volgens onderzoeken staat alcohol nog boven cocaïne, metamfetamines en GHB als meest schadelijke drugs. Daarmee komt alcohol op plaats nummer 4, vlak na tabak. Verslavend en slecht voor de gezondheid, genoeg redenen om er vanaf te blijven.

Met het brouwen van bier ontkomen we niet aan het produceren van alcohol. Het doel is natuurlijk niet het produceren van zoveel mogelijk alcohol, maar het is een onlosmakelijk onderdeel van de productie van bier, geeft smaak en zorgt dat smaken op de goede plaatsen op de tong en in de mond terecht komen. Daarnaast werkt alcohol ontspannend en is het drinken een rituele bezigheid. Je zou zelfs kunnen zeggen dat wanneer bier geen alcohol zou bevatten, het waarschijnlijk veel minder gedronken zou worden. 

Het idee om deze stevige harddrug met marihuana te combineren is niet nieuw. Bijvoorbeeld hier zijn brouwers bezig met het verwerken van de effecten en smaak in bier. De combinatie van bier en marihuana ligt redelijk voor de hand, er bestaat namelijk een botanische connectie tussen hop en wiet. Het plaatje hiernaast vond ik in een publicatie over de achtergronden van het kruisen en kweken van hop. Hop en wiet bevatten gezamelijk aromatische componenten (terpenen) en sommige hopsoorten doen in geur ook sterk aan wiet denken. Dit zijn smaken en geuren zoals citrus (geproduceerd door het terpeen limoneen), dennen (geproduceerd door alpha/beta-pineen) en bloemen (geproduceerd door linalool). Naast de smaak kan het een doel zijn om de psycho-actieve effecten van wiet in het bier  te verwerken. Dan wordt je dus niet alleen prettig van de alcohol. Een mogelijk voordeel is dat je de wiet niet hoeft te roken.


Cannabis in bier

In het algemeen zijn er twee methoden om cannabis in het bier te krijgen, waarbij bij de eerste methode er alleen smaak in het bier terecht komt, en bij de tweede optie er vage dingen gaan gebeuren:
1) Gebruiken in het brouwproces bij het maischen, koken of drooghoppen;
2) Een tinctuur maken, welke later wordt toegevoegd. 


Tijdens het brouwproces 


In het brouwproces kan de cannabis op meerdere momenten worden gebruikt. Tijdens het maischen kun je deze verdelen over de ketel. Het nadeel hiervan is dat er door de langdurige hoge temperatuur de geurstoffen (bijv. terpenen zoals linalool) verdampen. Daarnaast blijft er smaak in de bostel hangen. 

Als het gebruikt wordt tijdens het koken zal de cannabis een warmtebehandeling krijgen. Voor een omzetting van de THC naar iso-THC (de psycho-actieve vorm) is een warmtebehandeling vereist. Je weet dit waarschijnlijk al als je wel eens spacecake hebt gemaakt, hierbij moet je een tijdje koken of bakken. Bij het koken van het wort vindt de omzetting ook plaats. Helaas, of niet, is de gevormde stof bijna niet in water oplosbaar, dus van enig effect ga je weinig tot niets merken. Het grootste effect op de smaak krijg je wanneer de wiet pas 5 minuten voor het einde van het koken wordt toegevoegd of in de whirlpool tijdens het koelen. 

De beste manier om de smaak tijdens het brouwen aan het bier te krijgen is om te drooghoppen (droogwieten). Wanneer je onbewerkte toppen in het bier gooit na de vergisting, zullen de vluchtige aromacomponenten zo veel mogelijk bewaard blijven. De oliën in de wiet zullen in aanwezigheid van alcohol in het bier worden opgenomen.

Tinctuur 

Een tinctuur maken klinkt moeilijk, maar wat het eigenlijk betekent is dat je wiet in alcohol laat weken. Als je op zoek bent naar de 'uplifting' effecten dien je wel eerst de omzetting naar iso-THC te bewerkstelligen. Dus voordat je de wiet in de alcohol gooit, plaats je de toppen in aluminiumfolie in de oven. Deze kunnen gemalen of intact worden gelaten. Dit proces noemt men decarboxylatie. De kunst is om dit niet te heet te doen. Er zijn meerdere beste tijd en temperatuurcombinaties te vinden op internet. Deze liggen ergens tussen een kwartier en een uur op 100-110°C. Het aluminiumfolie om de toppen dient om eventuele verdamping van aroma's te remmen. Na het afkoelen, kun je de wiet in alcohol doen. De goedkoopste oplossing is wodka of jenever, bij voorkeur een alcohol met weinig smaak. Vanaf dit punt zijn er twee methoden: Je kunt ofwel een periode van 1 week tot 2 maanden wachten of je kunt de alcohol met wiet een paar uur op 75°C houden volgens de au-bain-marie methode. De werkzame bestanddelen lossen op in de alcohol, dus die voeg je bij het bier.

Het moment van toevoegen aan het bier kun je het best in het gistvat of bij het bottelen doen. Het eindresultaat zal niet veel schelen. In het gistvat kan er in aanwezigheid van de gistkoek nog wat smaak achterblijven. Bij het bottelen heb je als het goed is redelijk helder bier, dus dat heeft de voorkeur. 


De dosering is lastig vast te stellen, aangezien ik zelf geen ervaring heb. De gangbare hoeveelheid in een plakje spacecake ligt op maximaal 0,3 gram wiet of hasj per persoon. Voor een tinctuur gebruikt men ongeveer 30-40 gram wiet met 500 gram alcohol. Van deze tinctuur wordt voor 'medicinale'  toepassingen vaak maar enkele druppels per keer gebruikt. Het lijkt me dus dat een gram per liter met de gedecarboxyleerde vorm voldoende moet zijn.

Het recept 

De smaak van cannabis is in het algemeen groen, harsig en soms skunky. Welke bierstijl past hier bij? Een IPA zou misschien wel passen met veel hop, maar de smaak van de wiet zou dan wegvallen door de hop en dus niet echt doorkomen. Ik kies dan liever voor kruidige nobele hoppen die misschien ook wel wat wietachtig smaken. In dit tripelrecept wordt de smaak en effect van de wiet gecombineerd. Aan de ene kant door cannabis in het vergistingsvat te gebruiken. Aan de andere kant door het behandelde wietextract bij het bottelen toe te voegen. 

De moutstort is bedoeld als een soort moutige tripel, met als basis pilsmout, munichmout voor de body en moutigheid en kristalsuiker voor het doordrinkkarakter van het bier.  De Sacchoromyces Trois geeft smaken als ananas en mango, wat waarschijnlijk goed aansluit bij de smaken van de wiet. 
 

Kleur: 12.6 EBC
Bitterheid: 30 EBU
Maischdikte 3.06 L/kg
Geschat Alc % 7.6
Volume: 15 liter 
 
75% 3665 g  Pilsmout 3 EBC
15% 733 g Munichmout 15 EBC
10% 488 g Kristalsuiker

Saaz      25 g   3 %az   60 min
Saaz      25 g   3%az    60 min
Lublin    25 g   5%az   10 min
Saaz      25 g   3%az   10 min
Lublin    25 g   5%az    0 min

Gist: Mangrove Jack's M41

Droogwieten: 15 gram onbehandelde toppen (Ruderalis sativa)
Tinctuur: 10 gram behandelde toppen (Easy bud, gedecarboxyleerd, 12% THC, citroenachtige smaak)

Disclaimer: Dit artikel is geen promotie van drugs en wil op geen enkele wijze tot het gebruik van drugs aanzetten.  Drugs are bad, kids!


De proefnotitie van dit bier is hier beschreven.