Ik ga er eens even voor zitten. De Groene Draak, een cannabisbier. Bij het inschenken valt de kleur van het bier meteen op; het is een groen bier, een beetje viesgroen eigenlijk. In de bijgevoegde foto is de kleur enigzins gedramatiseerd, maar dat had je al door. Hoop ik. De geur is best een beetje skunky zoals in superskunk en dit combineert goed met de geur van de gist. De phenolische, iets kruidige M41 gist en de wiet zijn beide wel heftig in de geur.
Er is redelijk wat koolzuur aanwezig, wat mooi past bij het basisbier wat eigenlijk gewoon een sterke blonde is. De smaak is kruidig en harsig. De gist heeft een Duvelachtige smaak. De wiet is goed te proeven, dus de dosering is goed geweest. Misschien zelfs wat te hoog, want het is niet meer subtiel te noemen. De smaak is het best te vergelijken met wanneer je wat rauwe, gedroogde toppen kauwt. En ja, voordat je je het afvraagt, dat heb ik gedaan. Na verloop van tijd raakt de cannabis een beetje op de achtergrond.
Het mondgevoel is wat stroef, het bier glijdt nét niet lekker naar binnen. Ik heb de indruk dat de wiet zorgt voor een trekkerig mondgevoel, waarschijnlijk door de tannines /polyfenolen. Dit went halverwege het glas. Door de suiker is de body ook wat aan de lage kant. Dit is prima bij een Belgische sterke blonde, maar om de cannabis wat te balanceren, had wat meer body en/of zoet wel op zijn plaats geweest.
Door al dat proeven is het glas al snel leeg. Nu is het wachten tot hij inslaat. Ik heb nog geen trek in een broodje shoarma en een behoefte om onbedaarlijk in een lachstuip te raken is er ook niet. Cannabisbier. Het klinkt zo leuk. Drugs in bier, dat is dubbel genot. Nog even wachten dan. Niets.
Na een minuut of 10 lijkt er dan toch iets van een ontspannen gevoel in mijn hoofd te vormen. Nou ja, het is tenslotte vrijdagmiddag. Het is mijn eerste biertje en de werkweek is eindelijk voorbij. Het is misschien toch de combinatie van alcohol en vermoeidheid.
Even later weet ik het zeker, ik begin wappie te worden. Ik zak terug in de bank. Peace out, man. Of zeggen ze dat tegenwoordig niet meer? Maar zoals wel vaker, is de wens de vader van de gedachte. Het blijft bij lichte tinteling. Hierbij kan dit experiment als matig geslaagd worden beschouwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten