Proefnotitie | Cold White Haze

De Cold White Haze is typisch zo'n bier dat het in zich heeft om een erg lekker bier te zijn. Het is licht, het is smaakvol, hoppig en doordrinkbaar. Op papier dan in ieder geval. De praktijk is weerbarstiger. In de loop van een paar maanden heeft dit bier te veel koolzuur ontwikkeld en wil het graag de fles uit. Nog geen fontein, maar er blijft een gezellig plukje schuim groeien uit de fles. 

Laten we deze proefnotitie positief beginnen: de naam Cold White Haze is perfect gekozen: het bier is koud (uit de koelkast), white (van de tarwe, witbier) en Hazy (voldoende troebel voor een witbier). De geur en smaak zijn voldoende. De bijdrage van de moutstort van een tarwebier geven een volle en granige basis. 

En nu voor de kritische noot: de Amerikaanse hopsoorten zijn voldoende aanwezig, maar zijn enigszins bedolven geraakt onder de mout en bedekt door de troebel. De gebruikte gist is de US-05 die een werkpaard is, maar niet veel smaak geeft. Overigens wel de bedoeling. Ergens komt de hop niet genoeg naar voren en is het niet fruitig genoeg. Dit is vooral te wijten aan de hoeveelheid hop en het ontbreken van de drooghop. Daarbij is het bier niet strak genoeg om als een soort wannabe-IPA de hop lekker te laten shinen. 

Het verschil zit hem in de details, want dit is zeker geen verkeerd bier. Maar als je weet dat er meer uit te halen was, dan is dat toch jammer. Voor de volgende keer toch meer hop en drooghoppen, een droger maischschema en wellicht iets van waterbehandeling. 

Proefnotitie Jester pale ale

De Jester pale ale is gebrouwen naar voorbeeld van de Sierra Nevada Pale Ale. En om bij het einde te beginnen: die is best goed gelukt. Van de mensen die ik een flesje heb gegeven, krijg ik goede kritieken. Het bier is qua receptuur vrij eenvoudig met twee moutsoorten, twee hoppen en een schone gist. 

Laten we dan nu wel bij het begin beginnen. Het uiterlijk. De kleur van het bier is donkerkoperkleurig en net niet helemaal helder. Het schuim is uitbundig en roomwit en blijft mooi aan het glas plakken. Misschien een tikkie grof. 

De geur is ingetogen hoppig en is een combinatie van hop en (cara)mout. Bij de eerste slok proef je een flinke bitterheid die bovengemiddeld is. Zeker voor een dergelijk droog uitvergist bier is de 40 IBU weinig subtiel. Zeker vlak na het bottelen stond de bitterheid alles in de weg. Na een week of 8 is de bitterheid stevig, maar wordt nu ondersteunt door de moutige smaken van de caramout. Het origineel is zeker een stukje zoeter en lijkt ook wat minder bitter. Ik vermoed dat dit deels te wijten is aan watersamenstelling.

Voor een volgende keer zou ik de bitterheid zo'n 5 punten naar beneden bijstellen. Een aantal van de recepten op Brewfather lagen ook eerder in de range van 32-35 IBU. Dit bier is geslaagd, maar om het echt een doordrinker te laten zijn, zullen er minder hop in moeten, eventueel hoger in temperatuur maischen en een lichte waterbehandeling worden toegepast. 

AardappelOpstand | IPAtato

Een van de meest bekeken artikelen op deze blog gaat over aardappelbier. Ik heb geen idee waarom, waarschijnlijk spreekt het tot de verbeelding of gaat het om goedkope vervangers van mout. 

Het vorige aardappelbier was ook een erg goed bier. Zoals Julius Caesar al zei: geef het volk wat ze willen, dus ik heb hier voor jullie nogmaals een recept voor een aardappelbier samengesteld. En dit keer is er een andere aanpak gekozen dan vorige keer. 

Om te beginnen zullen er meer aardappels gebruikt worden. Vorige keer was dit 8% van de stort, nu is dit 12%. Aan de ene kant om de smaak van de piepers wat meer naar voren te laten komen, aan de andere kant om uit te zoeken of het maximum al is bereikt. Ik was nu al aan het denken om eens een Imperial Stout met aardappels te maken. In dit bier is het natuurlijk ook weer heel belangrijk om volgens het bekende mantra van '1 geniaal idee per bier' te werken. En dat betekent dat de aardappel centraal staat, de rest van de ingrediënten staan in dienst van. 

De andere aanpak bestaat ook uit het type hop en gist. De Elixer hop is een Franse hop uit de Elzas die wordt gekenmerkt door zijn aroma's van tropisch fruit (sinaasappelen, mandarijnen), aangevuld met complexe aroma's van bloemen, sandelhout en citrus. het is past goed in bieren met fruitige en bloemige accenten zoals Pale Ale's, hoppy lagers, Saison, IPA en NEIPA, Farmhouse ale en Bière de Garde. De keuze voor deze hop is voornamelijk ingegeven door de bloemige smaak. Met de WLP077 gist wordt dit eigenlijk een fruitige IPA.

Het recept

De aardappels worden voor het maischen gekookt en naar Oud-Hollands gebruik fijn geprakt. Dit wordt aan de maisch toegevoegd. 

Batchvolume: 12 L
Kooktijd: 60 min
Maischwater: 11.75 L
Spoelwater: 6.77 L
Totaal water: 18.52 L
Kookvolume: 16.54 L
SG voor koken: 1.048


Kenmerken
Begin SG: 1.059
Eind SG: 1.011
IBU (Tinseth): 21
BU/GU: 0.35
Kleur: 9.1 EBC

Maischen
Temperatuur — 67 °C — 60 min

Mouten (2.75 kg)
2.5 kg (79.9%) — Weyermann Pilsner — Graan — 3.3 EBC
160 g (5.1%) — Weyermann Munich I — Graan — 15 EBC
90 g (2.9%) — Weyermann Carared — Graan — 47.5 EBC
380 g (12.1%) — Aardappel — Toevoeging — 3.9 EBC


Hop (87 g)
15 g (3 IBU) — East Kent Goldings (EKG) 5% — Maischen
24 g (10 IBU) — Elixir 6% — Koken — 10 min
24 g (6 IBU) — Elixir 6% — Koken — 5 min
24 g (1 IBU) — Elixir 6% — Aroma — 5 min hopstand (hopstand op 80 °C)

Gist
1 pakje — White Labs WLP077 Tropicale 82%


Vergisten
Hoofdvergisting — 20 °C — 14 dagen