U weet al waar dit stukje over gaat: een bier met ijs. Vanaf het moment van de geboorte van het idee (Eureka!), naar uitwerking van een recept (nog steeds Joepie), het brouwen (Yes, dit wordt episch), vergisten en raketten uitpakken (wordt dit nou echt wel lekker, wellicht episch?). En dan een einde aan de onzekerheid bij het tappen van het bier.
Ja, goh, anders dan gedacht. Is het wel goed? Een dalende verwachtingslijn tijdens het hele proces. Minder zoet dan gedacht, minder Raketsmaak. Ik vind het een goede IPA, bitter en fruitig hoppig, de Raket zit er wel netjes, maar subtiel in. Anderen die dit bier proefden van fust, hebben minder moeite met het beoordelen. De een vindt het zoet en echt wel naar Raket smaken, de ander mist een 'zoetje' en 'heb je er wel ijs in gestopt?' En alles er tussen in. En dat is dan ook wel weer een metafoor voor het leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten