De Gose heeft een geel, troebel uiterlijk, Het schuim is fijn en stabiel. Er is voldoende koolzuur voor de stijl aanwezig. De geur is niet direct melkzurig, maar ademt een soort witte wijn. Het is een net-niet frisse geur van melkzuur en bijna niet te vergelijken met bieren die met een melkzuurbacterie zijn behandeld. Het mist hiervoor de scherpte. De geur is verder niet heel erg uitgesproken, de hop biedt niet veel geur.
De smaak is zurig en heeft een goede doordrinkbaarheid. De koriander is nauwelijks te proeven, terwijl deze wel echt heel aromatisch was. Het zout heeft een apart effect, iets uitdrogend en ziltig. Het bier is over het algemeen niet heel uitgesproken, of zuur. Wel zuur genoeg voor de gemiddelde bierdrinker denk ik. De smaak is als een soort milde weizen, waarbij de tarwesmaak niet uitsteekt.
Gose met zure matten
De toevoeging van de zure matten is begonnen als idee toen ik een naam voor dit bier aan het verzinnen was. Zure matten zijn typisch van die snoeprepen uit mijn jeugd, die sterke herrinneringen oproepen aan zakgeld in guldens, fietsenhokken en misselijkmakende hoeveelheden snoep. Voor degenen die het niet kennen, het zijn een soort repen met meestal aarbeiensmaak, bedekt met een mengsel van citroenzuurkristallen en suiker. Als je het in je mond steekt, trekt je tandvlees op en zal je gezicht vertrekken. Zuur dus. Op een deel van het bier heeft een vol pakje zure matten voor 2 weken gelagerd. Alle kleur en alle citroenzuur was volledig verdwenen na het lageren. Wat resteerde was een wit, gelatine-achtige dradenslijm. Over het algemeen is de proefnotitie hetzelfde als voor het basisbier. In dit bier is er echter geen zout gebruikt. De kleur lijkt iets meer rood, maar wellicht is dat een associatie met de kleur van de matten. In de geur is hoofdzakelijk het citroenzuur en in mindere mate de aardbeiengeur waarneembaar. De smaak is een pak zuurder dan het origineel. De citroenzuur maakt het veel frisser en eigenlijk lekkerder. Een vol glas van dit bier is te veel denk ik, maar de smaak en combinatie is zeker wel interessant.
Voor het derde deel wilde ik iets heel anders doen. Bij de supermarkt kun je ingevrorenblauwe
bessen kopen. Op 5 liter heb ik 500 gram gebruikt. De kleur was
welhaast instant rood. De vergisting op het fruit heeft nog wel 2 weken
geduurd. Bij het proeven is het fruit niet zo aanwezig als dat je op
basis van de hoeveelheid zou verwachten. Het fruit is wat verstopt, maar
geeft wel een wat zurige smaak. Dit brengt de balans wat richting het
zuur, het tegenwicht in de vorm van zoetheid ontbreekt hierbij. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten